ప్రాంజలి ప్రభ - ఇది కధ కాదు -ఆనంద పారవశ్యం -5

ఓం రాం  ఓం శ్రీ రాం   ఓం శ్రీ రాం 

ప్రాంజలి ప్రభ - ఇది కధ కాదు -ఆనంద పారవశ్యం -5

సర్వేజనా సుఖినోభవంతు

నల్లని అకాశము పుత్తడి పృథ్వి పరవశించింది నట్లు

మామూలు తీగ  విద్యత్ తీగతో  పెన వేసి కున్నట్లు 

 చిలక గోరింక కలసి విహరించినట్లు 

పుత్తడి సీత మేఘశ్యాముడు ఎకమైనట్లు

నల్లని తీగకు బంగారు పూలకొమ్మ చుట్టు కున్నట్లు 

సుఖాలు పంచుకొనే టప్పడు ప్రేమ గుర్తు కొచ్చినట్లు

ఆకాశములో పెద్ద తోక చుక్క వెలుగు పంచినట్లు 

కత్రిమ తారా జువ్వలు వెలుగులు మనసును దోచినట్లు

ప్రేమపారవశ్యం గురించి ఎన్ని పెజీలు వ్రాసిన ఇంకా ఒక పెజీ ఉన్నట్లే 

--((*))--

ఆనంద పారవశ్యం

మానవుల ఆలోచనులు వయసును బట్టి మారు తాయి, మగవారు నిగ్రహించు కొనే శక్తి కొంత ఎక్కువా, కాని ఆడవారి ఆలోచనలును నిగ్రహించు కోలేక సత మతమై వేరొకరిని ఇబ్బంది పెడుతారు. పెళ్లి అనే మనసులో చోటు ప్రవేశించిన  తర్వాత ప్రతి ఒక్కరు ఆనంద పారవశ్యంలో మునిగి తేలాలని కలలుకంటారు ఆ కలల్లో  రాజుకుమరుడు  రక్కలగుర్రపై విహరిస్తున్నట్లుగాను, రాణి గారు తోడుగా విహరించినట్లు, ఒకటేమిటి   చందమామ కధలన్ని ఒకసారి గుర్తుకు వస్తాయి. ఇంకా వయసు కోర్కలు ఎలా ఉంటాయో ఈ కవిత ద్వారామిరే చదవండి మగవారు రాముడుగా, ఆడవారు సీతగా తలచు కుంటూ ఉంటారు అదే భావంతో ఆనంద పారవశ్యం పొందాలని ఒక చిన్న ఆశతో అందుకే ఇందు పొందు పరుస్తున్నాను 

జీవి తమ్ము కళల సౌందర్య మలుపులు
ఎన్నొ ఏళ్ళు ఇచ్చి పుచ్చు కుంటు 
మనసు మార కుండ జీవితాంతము తోడు   
వలన సుఖపు కలలు వెంట ఉండు   
   
మంచు కన్న చల్లఁ నిహృదయ మును వేడి
చేసి రాగ బంధ మేలి ముసుగు 
బతుకు తోడు ముడియు ఆనంద సౌఖ్యము
గంధ పూత  పరిమళములు తాకె
 
సహజ సృష్టి కార్య మును పున్న మిలోను 
మురిపములతొ వద్దు ముద్దు అంటు
పండు వెన్న లంత పరవశింపగ చేసె
మధుర కృతుల గుర్తు నిలిచి పోయె 
 
ఒకరి నొకరు ఊహలు అపోహల తలపు
తీరి కలసి మెలసి తిరుగు బతుకు     
అంకురించె భావ అనుభూతి ఆత్మాను
భూతి ఒకటి అగుట లోక సృష్టి నిజము 
 
వదన లజ్జ హాస మంతయు వికసించి
నందివర్ద నమ్ము కంటి వలపు
హృదయ ముగ్ధ మాయె పరవసించె కలలు
సిగ్గు తెరలు తొలగి మధుర మాయె
 
నన్ను ఉద్ద రించు నెపముతో దివి నుండి
భువికి వచ్చి జన్మ బంధ మాయె 
హృదయ మదన మంత కరగింప చేసియు
గుండె గుండె తపన చల్ల బడుట
 
హృదయ సీమ శాంత పరిచియు కౌగిలి
సుఖము అంద చేసి తరుణ సౌఖ్య
మంత మూట కట్టి అంచెలం చెల సేవ     
తత్పరతను చూపె హృదయ వాణి 

నీటి తరగ లన్న ముఖలిత పద్మము   
మన్న మంచు పొగలు అన్న పరువ
మున్న చాలు నిత్య సంతసము కలుగు   
చూసి చూడ నట్లు ఉండు టేగ 

ముద్దు లిచ్చి మోము హత్తుకొని ఉడుకు
ఊపు నంత పంచు కోవ లుంది 
ఆత్మ సాక్షి తోను పంచుతా ప్రేమను 
నఖశిరపర మంత నీకు నేను 

అరుణ కిరణ వెలుగు తోమోము మెరిసియు 
బుగ్గ కెంపు ఎరుపు ఉబికి ఉంది
కురుల మల్లె పూల వాసనా సౌరభ
మంత వెళ్ళు విరిసి మనసు దోచె 
     --(())--

మానవుల ఆలోచనులు వయసును బట్టి మారు తాయి, మగవారు నిగ్రహించు కొనే శక్తి కొంత ఎక్కువా, కాని ఆడవారి ఆలోచనలును నిగ్రహించు కోలేక సత మతమై వేరొకరిని ఇబ్బంది పెడుతారు. పెళ్లి అనే మనసులో చోటు ప్రవేశించిన  తర్వాత ప్రతి ఒక్కరు ఆనంద పారవశ్యంలో మునిగి తేలాలని కలలుకంటారు ఆ కలల్లో  రాజుకుమరుడు  రక్కలగుర్రపై విహరిస్తున్నట్లుగాను, రాణి గారు తోడుగా విహరించినట్లు, ఒకటేమిటి   చందమామ కధలన్ని ఒకసారి గుర్తుకు వస్తాయి. ఇంకా వయసు కోర్కలు ఎలా ఉంటాయో ఈ కవిత ద్వారామిరే చదవండి మగవారు రాముడుగా, ఆడవారు సీతగా తలచు కుంటూ ఉంటారు అదే భావంతో ఆనంద పారవశ్యం పొందాలని ఒక చిన్న ఆశతో అందుకే ఇందు పొందు పరుస్తున్నాను  

     నా జీవితములో కల నిజ సౌందర్య మైనది
     ఎన్నాళ్ళ కైనా, ఎన్నేల్లకైన మనసే మారనిది
     తొలిచూపులొ మనసు ప్రభవించి కలవ మన్నది
     ముందు ఆనందంతో కలాకండ అందించాలని ఉంది
   

   మంచు కంటే చల్లగా ఉన్న హృదయం వేడెక్కింది
    తలవని తలంపుగా ఒక్క లలితగీతమ్ వినబడింది
    బ్రతుకులో జోడు ముడిపడే సమయం ఐనది
    కలగా మేనుకు చందన పూత పరిమళ మైనది
  

   తప: ఫలముతో పున్నమిలో పంచుకొనే పంట
    వద్దు  కావాలి కావాలి అని మురిపిమ్చు కొనే ఆట   
    పండువెన్నెలలో కోరికలను పంచుకొనే తొలి పంట
    మధురాతి మధురస్మృతులను పంచుకొనే పెళ్ళంట
  

   నిన్ను చూసిన తొలి క్షణం అంకురించే  ప్రణయ భావం
   ఒకరి నొకరు చూసుకొన్న క్షణం ఆత్మాను సందానం    
   మనస్సులో ఎన్నో ఊహలు అపోహలు వచ్చుట నిజం
   కలసి మెలసి తిరిగితే ఏర్పడును అనుభూతి తరంగం
  

    నీ వదనం లో చివురించిన లజ్జ దరహాసం
    నీవు విరిసిన తెల్లటి నందివర్ధన కుసుమం
    నీవు సిగ్గుతెరలతో వాలు చూపుల వదనం
    నీ ముగ్దత్వం వళ్ళ హృదయములో పరవశం
 

    నన్ను ఉద్ధరించుటకు దివినుండి భువికి వచ్చావు
    నీవు జన్మ జన్మల భంధముగా  సక్షాత్కారిమ్చావు
    నా హృదయం క్షీరసాగరమ్ అవటానికి కారణం నీవు
    నా గుండెలో పొంగు పంచుకోటానికి కారకుడవు నీవు 

  

  మనసులో చెలరేగు అపురూప భావాలను పంచుకుందాం
    హ్రుదయసీమలతొ హత్తుకొని పరవశంతో ఆనందిమ్చుదాం
    తోడు నీడగా, ప్రాణాతి ప్రాణం గా కలసిమెలసి జీవిద్దా0
    గారాబంతో అను రాగంతో ఆడుతూ పాడుతూ ఉందాం
 

   నీటి తరగలన్న, మంచు పొగలన్న, ఎంతో  ఇష్టం    
    అరవింద  నయనాలలో నా రూపమ్ ఉంటే ఇష్టం
    కనురెప్పలు ఎత్తిచూసి చూడనట్లు ఉంటే ఇష్టం
    ఆలింగన బలం లో చిక్కి బ్రతకాలని మరీ ఇష్టం 

     నిన్ను కాసేపు ముద్దిచ్చి నవ్వించాలని ఉంది
    మట్టెల సన్నని మోతతో ఉడికించాలని ఉంది
    గాజులతో సమ్గీతస్వరము వినిపించాలని ఉంది 
    వదలకుండా మత్తుగా శయనించాలని ఉంది
 

      ఉషోదయపు ఎర్రని బింబం నీ ముఖారవిందం
      అరుణకిరణాలకు నీ మొము పుత్తడి మెరుపందం
      చెమ్పల మీద కెంపు రంగొచ్చి ముద్ద మందారం
  సిరోజాలలో ఉన్న మల్లెపూల సౌరభానికి ఆహ్లాదం                                        

      కంటికింపుగా కనువిందు చేసిన వేళ
     తరలి వచ్చి తపము పండించిన వేళ
     కమ్ముకున్న మబ్బు తెర తొలగించిన వేళ
     తరుణి దయతో కరుణించి తరించిన వేళ

     నును సిగ్గు దొమ్తరుల దొరసానివి నీవు
      ఓరకంట చూపుతో మనసు  దోచినావు
      అభ్యంతరాల ముసుగులో దాగివున్నావు 
      తనివి తీరగ చూసిన మరవ లేకున్నాను

     లేత రెమ్మల మాటున మొగ్గావు నీవు
     కళ్ళు తెరచి చూసి పరిమలిస్తున్నావు
     రెమ్మ నుండి వీడి ఎరుగనిదేశం చేరావు 
     నాకొరకు విరహముతొ విధిగా ఉన్నావు

     నాకళ్ళను చూస్తె నీ వంటికి చలువపూత చల్లదనం 
      నా  మేనును చూస్తె చందన  సుగంధ  పరిమళం
      నా వయస్సు చూస్తె నీకు మరువలేని  సుఘమ్ధం
      నా రూపు దివ్యలోక సుఖాలనమిమ్చే యవ్వనఘమ్ధం

     సాహిత్య రత్న రాశిని తెచ్చిన మల్లికవు
      జన్మసమ్స్కారముతొ ఓర్పుగల దానవు
      మాటలలోను, నడకలలోను స్వర్ణరేఖవు
      నవరత్నాల మేళవింపు కాంతి గలదానావు

       నీ రూపమును నా మదిలో ఉంచిన సృష్టి కర్తకు వందనం
      నిద్రాహారాలు మాని  నీ గురించి  కలిగిన తన్మయత్వం
      నేనొక్కదానినే పుత్తడి బొమ్మ అని బ్రామ్తికలిగిమ్చే సౌరభం
      నీవు నా అంతరంగం దోచి అందుకో మధుర అధరామృతం 

      నీకు నామీద నవ  నవోన్మెష రక్తి
      చెప్పకనే తెలుస్తుంది నీలొ యుక్తి
      నిన్ను కలవాలని నాలో కలిగిన ఆశక్తి
      నీ వదనం వెలుగులు చిమ్ముతుంటే రక్తి

     నిన్ను చూస్తె ఒళ్లంతా స్వేదంతో నిండి పోతుంది
      దాహం తీరక నా నాలుక పిడచ కట్టుకు పోతుంది       
      సిరోజాలువేడెక్కి తపన తగ్గే మార్గం చెప్పమంటుంది 
      అదేమి చిత్రమో,అదేమి ఆరాధనొ తెలియ నంటుంది 

       నా అనురాగాల ముద్దుల శాంతి దేవత 
     పారి జాతమ్ము ప్రేమ జీవన విభాత 
     భవ్య లోక సుఖా లందిమ్చే దివ్యలత
     నా  సుఖ  సౌక్యాలందిమ్చే  ప్రదాత

     పువ్వుల మేఘమా నా భాద తెలుపు  
     నా కన్నీల్లను తుడిచి పొమ్మని తెలుపు
     తన్మయత్వంతో ఉన్నాను రమ్మని తెలుపు
     తపన తగ్గించి దప్పిక తీర్చుకొని పొమ్మని తెలుపు

                                       

      ప్రచండ గ్రీష్మ తాపాన్ని ఉపశమిమ్ప చెస్తావు
     కరుణతో  పుడమి  తల్లిని  పులరింప చేస్తావు 
     మెరుపువల్లె మెరిసి నామనసు రంజిల్లపరుస్తావు
     గుండెలో ఉన్న దడను తగ్గించి సంతోశాపరుస్తావు

     రాత్రి నిద్రపట్టక చంద్రునితో నీ గురించి ముచ్చటిస్తా 
      నవమి నాటి వెన్నెలను ముందుగా నీకు పంపిస్తా
      మాన నీయమైన గుణం అర్ధం చేసుకొని ప్రవర్తిస్తా
      కన్నుల్లొఉండే కారుణ్య రేఖతో పులకితున్ని చేస్తా

      నా సృష్టి దైవ నిర్ణయం
      నా జీవిత కరుణా మయం
      నా ప్రేమ అనురాగ మయం
      నా హృదయ్యం చైతన్య భరితం

      సంవత్చరానికి ఒక్కసారి వచ్చే వసంతానివి కావు 
      ఒక్క రోజు సువాసన అందించే గులాబివి కావు
      ఒక్క క్షణం నింగిలో మెరిసే మెరుపువు కావు
      నా ఊహలు సఫలం చేసే సౌమ్దర్యవు నీవు

      నెల కొకసారి వచ్చే పున్నమి జాబిల్లివి కావు
      వెలుగును కమ్మే నల్లని మేఘానివి  కావు
      శబ్దాలు చెస్తూ సమయాన్ని తెలియపరచవు
      రంజిమ్పచేసి రసడోలికలో ముంచేదానావు నీవు
      

      తెరలు తెరలుగా పైరు గాలి వీచినట్లు రమ్మనకు  
      సొగసుచూడమని పరదాలు తొలగించి రమ్మనకు
      ప్రకృతిలో అందచందాలతో ఆటలకు నన్నురమ్మనకు
      రమ్మని పిలిచి ఆనవ్వు దొమ్తరలతో నన్ను వేదిమ్చకు

     తొలి మబ్బు తెరచాటు చెమ్దమామవు
      గగన పధ  విహార విహంగ  పతుడవు
      చీకటినితరిమే వెలుగును చూసి తప్పుకుంటావు  
      అందరికి చల్లదనము వెన్నెలను పంచుతావు   

ఒకరి కొకరు కలసుకొని ఆనందం పొందటం అనేదే తొలివలపు ఆనంద పారవశ్యం 

  ఇంకా ఉంది .................